ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΟΥ ΜΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΑΛΚΙΔΟΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΟ EVIATOP: ΣΥΧΝΑ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑΚΑ
EviaTop 17/1/2025
Στο Eviatop μιλάει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος. Ιδιαίτερη η τιμή η «φιλοξενία» ενός πνευματικού ηγέτη που με το έργο και την παρουσία του έχει εμπνεύσει την τοπική κοινωνία και όχι μόνο. Ο Μητροπολίτης Χαλκίδος μιλάει για όλα, για τα παιδικά χρόνια, τις δυσκολίες, το χθες και το σήμερα, τη σημασία της πίστης και της ανθρωπιάς στις μέρες μας, αλλά και για το τεράστιο έργο που επιτελεί η Ιερά Μητρόπολη Χαλκίδος.
ΕΡ.: Πιστεύετε ότι η εκκλησία μας σήμερα, είναι κοντά στα κοινωνικά προβλήματα που στις μέρες μας γιγαντώνονται; Όπως η φτώχεια, η ανεργία, η προσφυγιά, η ενδοοικογενειακή βία… Πιστεύετε πως η εκκλησία ή τοπική εκκλησία μπορεί να συνεισφέρει περισσότερο στη λύση αυτών των προβλημάτων;
Απ.: Ασφαλώς και αγωνίζεται η Εκκλησία μας να επιτελεί το φιλανθρωπικό της έργο, στον πνευματικό τομέα, αλλά και στις καθημερινές υλικές ανάγκες των ανθρώπων.
Το κύριο έργο της, βεβαίως, είναι να υπηρετεί την σωτηρία των ανθρώπων, γιατί, όπως είπε ο Χριστός, ο άνθρωπος δεν ζει μόνον με ψωμί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κλείνει τα μάτια στις ανάγκες που και σεις αναφέρατε στην ερώτησή σας και αδιαφορεί για την κάλυψή τους.
Αξιοποιώντας τις προσφορές των Χριστιανών μελών της, λειτουργεί Φιλανθρωπικά Ιδρύματα (Κατασκηνώσεις, Ορφανοτροφείο, Γηροκομεία) Φιλόπτωχα Ταμεία, Σπίτια Γαλήνης και συσσίτια, κοινωνικά φαρμακεία, τράπεζες τροφίμων και ενδυμάτων, Τράπεζες αίματος, Νεανικά Κέντρα, Κέντρα Στήριξης Οικογενείας, Στηρίζει έργα ψυχολογικής στήριξης των ανθρώπων, πρόληψης και θεραπείας εξαρτήσεων κ.λπ.
Αυτό το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας φάνηκε πολύ έντονα στα χρόνια της οικονομικής κρίσεως της Πατρίδος μας.
Ωστόσο, πάντοτε υπάρχει ανάγκη για περισσότερες δράσεις και διαρκώς προσπαθούμε. Επαναλαμβάνω, όμως ότι σημαντικό είναι το πνευματικό έργο της Εκκλησίας, ιδίως σήμερα, που δεν υποφέρουμε μόνον από την φτώχεια, αλλά από την ασθένεια της άδειας καρδιάς, που είναι αιτία της κατάθλιψης αλλά και της επιθετικής προς τους άλλους συμπεριφοράς. Η Εκκλησία προσφέρει νόημα και σκοπό Ζωής!
ΕΡ.: Θεωρείτε Σεβασμιώτατε, πως η εκκλησία μας και η φωνή του Χριστού μας υπάρχει και ακούγεται μέσα από την κατήχηση των ενοριών ή άλλων πνευματικών ερεθισμάτων; Η εκκλησία ακούει τον σύγχρονο νέο;
Απ.: Η Εκκλησία, με εντολή του Κυρίου μας, κηρύττει και ευαγγελίζεται σε όλους τους ανθρώπους τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Ιησούν Χριστόν και διαρκώς απευθύνει ανοικτές προσκλήσεις σε κάθε άνθρωπο, ιδιαίτερα στους νέους.
Κατηχήσεις, Νεανικές συντροφιές υπάρχουν σε πολλές Ενορίες με σημαντικά αποτελέσματα. Με πληθωρικό τρόπο προσφέρεται το φαιδρό τής Αναστάσεως κήρυγμα.
Υπάρχει, όμως, ενδιαφέρον εκ μέρους των νέων να ακούσουν την φωνή και την διδαχή της Εκκλησίας; Θεωρώ πως αυτό είναι ζητούμενο στην εποχή μας. Και φυσικά για την πνευματική αυτή ανορεξία, την κύρια ευθύνη έχουμε οι μεγαλύτεροι στην ηλικία. Με τί τρόπο ανατρέφουμε τα παιδιά μας; Φοβούμαι ότι το ενδιαφέρον μας περιορίζεται και εξαντλείται στην κάλυψη μόνον των υλικών αναγκών τους, σαν να είναι μόνον σώματα δίχως ψυχή! Κι όμως τα παιδιά είναι ψυχούλες! Γιατί αφήνουμε τις ψυχές αυτές να λιμοκτονούν από την αδιαφορία μας; Υπάρχουν φυσικά και εκείνοι που αγωνίζονται, για διάφορους λόγους ο καθένας, να κρατήσουν τα παιδιά μακρυά από την Εκκλησία. Αυτοί θεωρούν την Εκκλησία εμπόδιο στους σχεδιασμούς τους. Επιφανειακά την κατακρίνουν ως αναχρονιστική και ξεπερασμένη, στην πραγματικότητα όμως την φοβούνται, γιατί ο Χριστός ανοίγει τα μάτια των ανθρώπων και δη των νέων στην Αλήθεια!
Οι ποιμένες, ωστόσο, της Εκκλησίας οφείλουμε να βγούμε στις οδούς να αναζητήσουμε τα παιδιά, τους νέους, να τους δείξουμε αγάπη, να τους ακούσουμε και να τους μεταδώσουμε την Αλήθεια του Θεού. Η δύναμη της Πίστεως στον Θεό είναι ασυναγώνιστη δύναμη και είναι κρίμα να αφήνουμε άδειες και παγωμένες τις καρδιές των παιδιών μας.
Ο νέος άνθρωπος πρέπει να νοιώσει ότι τον αγαπούμε και φυσικά τον ακούμε με προσοχή και σεβασμό και ασχολούμαστε μαζί του.
ΕΡ.: Πιστεύετε πως η πανδημία κλόνισε ή ισχυροποίησε την πίστη μας;
Απ.: Η πανδημία θα μπορούσε να λειτουργήσει θετικά και να ενισχύσει την εμπιστοσύνη μας στον Θεό. Νομίζω, όμως, ότι μας έβλαψε γενικώς και σε όλους τους τομείς της ζωής. Ο τρόπος της αντιμετωπίσεως θα μπορούσε να ήταν σωστότερος! Ο λαός γενικώς, άρα και της Εκκλησίας, τρομοκρατήθηκε, απομονώθηκε και το χειρότερο, που είναι και πιο επικίνδυνο, διχάσθηκε.
Παρά το γεγονός, ότι πολλές πληροφορίες διακινήθηκαν και μέχρι σήμερα διακινούνται, τελείως αντιφατικές μεταξύ τους, εν τούτοις, αντί υπεύθυνου διαλόγου, προτιμήθηκαν οι επιταγές και οι εύκολες «ταμπέλες». Συνωμοσιολόγοι και ψεκασμένοι χαρακτηρίσθηκαν μερικοί, άπιστοι και πουλημένοι άλλοι. Θεωρώ πως άφησε πολλά ψυχολογικά προβλήματα στους ανθρώπους και τρομάζω ειλικρινά, ακούγοντας «προφητείες» για νέες πανδημίες… Διερωτώμαι, μάλιστα, πώς είναι δυνατόν να προαναγγέλλονται, λες και είναι προγραμματισμένες, τέτοιες καταστάσεις; Πάντως όπου καλλιεργείται ο φόβος, πάει περίπατο η ελευθερία!
ΕΡ.: Τι θα συμβουλεύατε τους νέους σήμερα;
Απ.: Να αγαπήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους και να αγωνισθούν να είναι αληθινοί και ελεύθεροι. Να μην πουλήσουν την ψυχή τους και να αγωνισθούν να αποφύγουν τις κάθε είδους εξαρτήσεις. Να γνωρίσουν τον Χριστό που είναι η ζωή και το φως και η χαρά των πάντων και φίλος ειλικρινής των νέων ανθρώπων. Να μάθουν πως εξυπνάδα είναι η προσφορά και η αγάπη και για τους κομπλεξικούς είναι η βία.
Να θέσουν σκοπό και στόχο στην ζωή τους και, προκειμένου να τους επιτύχουν, να προτιμήσουν τον ίσιο δρόμο της τίμιας εργασίας, μιας και τα αγαθά αποκτώνται με κόπους! Και ας λάβουν υπ’όψη τους ότι ο Χριστός δίνει στόχους και προοπτικές και πέραν του τάφου!
ΕΡ.: Πιστεύετε πως η εκκλησία οφείλει να αγκαλιάζει όλους του ανθρώπους;
Απ.: Ναι, όλους τους αγκαλιάζει και πρέπει να τους αγκαλιάζει! Αφού η Εκκλησία είναι ο ίδιος ο Χριστός, πρέπει να επιθυμεί, όπως Εκείνος, την σωτηρία όλων των ανθρώπων!
Για τους ανθρώπους και την σωτηρία τους ο Χριστός έκανε τα πάντα!
Επειδή, όμως, τους αγαπά, πρέπει να τους διδάσκει την αλήθεια! Αγάπη χωρισμένη από την αλήθεια, είναι απάτη! Όπως και αλήθεια δίχως αγάπη είναι απανθρωπία!
Το ψεύδος, την πλάνη, την αίρεση, την αμαρτία απεχθάνεται και πολεμά η Εκκλησία, γιατί αυτές είναι θανατηφόρες ασθένειες για τον άνθρωπο και μάλιστα προκαλούν αιώνιο θάνατο! Τους αμαρτωλούς, και ποιός αλήθεια δεν είναι αμαρτωλός, τους αγαπά και νοιάζεται να τους θεραπεύσει!
Ερ.: Πιστεύετε ότι η εκκλησία πρέπει να επεμβαίνει στην πολιτική;
Απ.: Να επεμβαίνει δεν θα τόλεγα, γιατί οι ρόλοι Εκκλησίας και Πολιτείας είναι και πρέπει να είναι διακριτοί! «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ», όπως με κρυστάλλινη καθαρότητα εδίδαξε ο Χριστός.
Όμως, η Εκκλησία έχει και πρέπει να της αναγνωρίζεται το δικαίωμα να έχει λόγον σε θέματα που αφορούν τον άνθρωπο, όταν μάλιστα αυτός ο άνθρωπος δεν είναι μόνον πολίτης, αλλά και μέλος της Εκκλησίας. Το Σύνταγμά μας και ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας περιγράφουν ρητά τις ξεχωριστές αρμοδιότητες και αλλά και τους τομείς συνεργασίας Εκκλησίας και Πολιτείας, με σκοπό την αγωγή των νέων, την βοήθεια των ανθρώπων και της κοινωνίας.
Αυτές οι ισορροπίες δεν τηρούνται πάντοτε και συχνά η Πολιτεία χειρίζεται την Εκκλησία ευκαιριακά!
ΕΡ.: Πρέπει η εκκλησία να συνεισφέρει στις κοινωνικές δομές και στην βελτίωση κάποιων πιο ανήμπορων συνανθρώπων μας;
Απ.: Και πρέπει και νομίζω πως ποτέ δεν αρνήθηκε η Εκκλησία συνεργασία και συνεισφορά όταν πρόκειται για το κοινό καλό, χωρίς βέβαια να αρνείται την ταυτότητα και το έργο της. Συνεργάζεται με τις Αρχές, Συλλόγους, Σχολεία, Νοσοκομείο, Υπηρεσίες Προστασίας Ανηλίκων κλπ.
Ερ.: Τα χρήματα που συγκεντρώνουν οι ναοί και οι άλλοι πόροι που πιθανόν έχει η Εκκλησία πως χρησιμοποιούνται;
Απ.: Τα χρήματα της Εκκλησίας και η όποια περιουσία της προέρχεται από τις εκούσιες προσφορές των μελών, των παιδιών της. Αυτά τα διαχειριζόμαστε, ποιμένες και λαϊκοί Συνεργάτες σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας και τους Νόμους της Πολιτείας. Και κυρίως, ως του Θεού εφορώντος!
Ελεγχόμεθα μάλιστα, κατά καιρούς, από οικονομικούς επιθεωρητές της Πολιτείας και της Εκκλησίας.
Αυτά τα χρήματα διατίθενται:
α) για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των Εκκλησιαστικών Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, δηλαδή για κτιριακές εγκαταστάσεις, μισθοδοσία και ασφάλεια του προσωπικού, Φορολογία, ΔΕΗ κ.λπ. Ούτε το Ορφανοτροφείο δεν είναι απαλλαγμένο από ΕΝΦΙΑ και φορολογία.
β) την λειτουργία όλων των Φιλανθρωπικών δομών που πιο πάνω σας ανέφερα και την χορήγηση βοηθημάτων, σε ασθενείς, ανέργους, σχολεία, απόρους μαθητές και φοιτητές, πολυτέκνους κλπ.
ΕΡ.: Θεωρείτε ότι έχετε κάνει κάποιο λάθος που πρέπει να το διορθώσετε ή κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει;
Απ.: Δεν θα μπορούσα να εξαιρεθώ από τον κανόνα ότι ουδείς αναμάρτητος. Λάθη κάνω, ελλείψεις και παραλήψεις έχω, ως αδύναμος άνθρωπος. Δεν θυμούμαι, εντούτοις, κάτι συγκεκριμένο, όμως, μπορώ να πω, δίχως να ψεύδομαι, ότι τίποτε μέχρι σήμερα δεν έπραξα με ιδιοτέλεια ή το χειρότερο με κακή πρόθεση.
Και φυσικά πάντοτε ζητώ την συγνώμην εκ μέρους του Θεού, των συνεργατών μου και του ποιμνίου μου. Εκτός τούτου, θα έλεγα, δίχως μάλιστα περιαυτολογία ότι αγωνίζομαι κάθε τι να το προσφέρω με την καρδιά μου, προς δόξαν Θεού και έπαινον της Εκκλησίας και όχι δικό μου, όπως επιβάλλει το καθήκον μου.
ΕΡ.: Σεβασμιώτατε πάντα είστε άνθρωπος που εκτιμάτε και τιμάτε τους ανθρώπους, εσείς ήσασταν άγρυπνος φρουρός και πραγματικός υιός του προκατόχου σας μητροπολίτου Χρυσοστόμου του Ά, θέλετε να μας μιλήσετε για αυτές τις στιγμές της ζωή σας;
Απ.: Μεταξύ των μεγάλων ευλογιών του Θεού στην ζωή μου, ήταν και η σχέση μου με τον αείμνηστο γέροντά μου και προκάτοχό μου Μητροπολίτη Χαλκίδος Χρυσόστομο τον Α΄.
Συνδέθηκα μαζί του από τα πρώτα έτη της αρχιερατείας του, ενώ ήμουν ιεροσπουδαστής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής. Το 1975, σε ηλικία 18 ετών, με χειροθέτησε Αναγνώστη και από τότε απήλαυσα την αγάπη του και είχα ευκαιρία πολύτιμη για μαθητεία πλησίον τού εμπειροτάτου και σοφού αυτού Ιεράρχου.
Μου ανέθεσε καθήκοντα στο τότε λειτουργούν Οικοτροφείο και τον Οκτώβριο του 1979 με διώρισε γραμματέα της Ιεράς Μητροπόλεως και από τότε ασχολούμαι με τα της διοικήσεως της Ιεράς Μητροπόλεως.
Πλησίον αυτού τού όντως σπουδαίου Ιεράρχου είχα το προνόμιο να σπουδάσω καθημερινά, την αγάπη προς την Εκκλησία, την ταπείνωση και την απλότητα, την αφιλοχρηματία, την λιτότητα και την ολιγάρκεια, την εργατικότητα και την υπευθυνότητα, την συνεργασία και την ενότητα, την σεμνότητα, το «μέτρο» και το «λάθε βιώσας»! Και, βεβαίως, υπήρξε έως τέλους του επί γης βίου του βιωματικός δάσκαλος της υπομονής! Από τα άγια χέρια του έλαβα το μοναχικό σχήμα και το όνομά του, τις χειροτονίες διακόνου, πρεσβυτέρου, τις χειροθεσίες εις Πνευματικόν και Αρχιμανδρίτην και τέλος την υπέρ εμού παραίτησίν του εκ των Αρχιερατικών του καθηκόντων, όταν πλέον οι σωματικές του δυνάμεις εξασθένησαν… Με χαρά ήταν παρών στην εκλογή μου ως Μητροπολίτου Χαλκίδος, για την οποία και εργάσθηκε, εξασκήσας μέχρι τέλους αρμοδίως την επιρροήν του, στην χειροτονία και ενθρόνισή μου!
Ήταν ο πατέρας και ευεργέτης μου και ό,τι και εάν του προσέφερα το ένοιωσα ως οφειλή, μικρές δόσεις αγάπης απέναντι σε ένα μεγάλο χρέος… Μέχρι σήμερα πορεύομαι με την αγία του ευχή και ειλικρινά δεν υπάρχει μέρα που να μην θυμηθώ και αναφέρω το τίμιο όνομά του και τα λόγια του και το παράδειγμά του.
ΕΡ.: Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας, κάτι από τα νεανικά σας χρόνια ως μαθητής ή ως φοιτητής που έχει αποτυπωθεί στη μνήμη σας;
Απ.: Στα 67 χρόνια ζωής που μου χάρισε ο Θεός, πολλά, αναρίθμητα είναι αυτά που θυμάμαι. Θυμάμαι π.χ. τις λειτουργίες που τελούσα ως παιδί στην αποθήκη του σπιτιού μου, την αγωνία μου αν θα μπορούσα, στην ηλικία των 14 ετών, να προσληφθώ στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, την χαρά μου όταν έγινα δεκτός, όταν για πρώτη φορά σε αυτή την ηλικία φόρεσα, ως ιεροσπουδαστής, το ράσο, όταν απεφοίτησα και όταν στη συνέχεια φοιτούσα στην Θεολογική Σχολή και όλο πιο κοντά ερχόμουν στην εκπλήρωση του ονείρου μου…
ΕΡ.: Γνωρίζουμε ότι η μακαριστή μητέρα σας Αγγελική αλλά και ο πατέρας σας Χρήστος, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο ώστε να αισθανθείτε την ανάγκη να αφοσιωθείτε στην ιερά επιστήμη και στο Θεό, ήταν και ιερή κλήση;
Απ.: Είναι αλήθεια ότι από τη νηπιακή μου ηλικία ένοιωσα αυτό το θείο και ανεκτίμητο δώρο, την ουράνια πρόσκληση για την Ιερωσύνη. Τίποτε άλλο, ποτέ, δεν λαχτάρησα για τον εαυτό μου, πλην της Ιερωσύνης! Θεού το δώρον! Νοιώθω χρεωμένος της αγάπης Του!
Οφείλω, όμως, και στους σεβαστούς γονείς μου Χρήστο και Αγγελική, που δεν με απέτρεψαν, δεν με εμπόδισαν, αντιθέτως συνετέλεσαν στην εκπλήρωση της επιθυμίας μου. Δεν είναι μικρό πράγμα να υπογράφεις, να φύγει το παιδί σου από το σπίτι, σε ηλικία 14 ετών, για να φοιτήσει στην Αθήνα και να γίνει παπάς… Με συνεβούλευσαν ασφαλώς, με έφεραν προ των ευθυνών μου, αλλά και με υπερασπίσθησαν και απέναντι σε κάποιους ελάχιστους, και θέλω να πιστεύω όχι κακοπροαιρέτους, που θεωρούσαν όχι σπουδαίο το λειτούργημα της Ιερωσύνης.
Οι γονείς μου ήσαν άνθρωποι αγράμματοι, αλλά σοφοί. Εδίδαξαν τον αγαπητό μου αδελφό Τριαντάφυλλο κι εμένα την πίστη στο Θεό, την έντιμη φτώχεια, την εργατικότητα, την θυσία, την υπομονή, την ολιγάρκεια, την αλληλοβοήθεια, τον σεβασμό, την τάξη, την υπακοή και το φρόνημα το ταπεινό και αξιοπρεπές. Στην στοργική μητέρα μου, ιδιαιτέρως οφείλω την λαχτάρα τού εκκλησιασμού, της προσευχής και της προς την Παναγία μας και τους αγίους μας εμπιστοσύνης και αγάπης.
ΕΡ: Θεωρείστε ως ένας καλός ποιμένας και δεσπότης, αλλά έχετε αποδείξει πως ό,τι κάνετε το κάνετε για την εκκλησία και το προσφέρετε στην εκκλησία. Πνευματικά σας παιδιά λαμπρύνουν, και τιμούν από υψηλές θέσεις την εκκλησία της Ελλάδος, ο Θεσσαλονίκης Φιλόθεος, ο Γόρτυνος Νικηφόρος, ο Σκοπέλου Νικόδημος ο αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου πατήρ Ιωάννης και άλλοι εκλεκτοί κληρικοί, όλοι πνευματικά αναστήματα του Χαλκίδος.
Απ.: Ο Χαρακτηρισμός «καλός Ποιμένας» που γενναιόδωρα και αγαπητικά μού προσφέρετε, με ευχαριστεί, αλλά, κυρίως, με τρομάζει! Καλός Ποιμένας, κυριολεκτικά, είναι μόνον ο Χριστός μας, ο Οποίος μάλιστα ποιμαίνει και εμάς τους ποιμένας τής Εκκλησίας! Εκείνος γνωρίζει κατ’ όνομα όλα Του τα λογικά πρόβατα, τα ελκύει με την φλογέρα της αγάπης και της ελευθερίας, τα τρέφει στα χλοερά λιβάδια και δίνει το αίμα Του υπέρ των προβάτων! Καταλαβαίνετε, λοιπόν, την αιτία του τρόμου μου… Ανάξιος ών του ουρανού και της γης και αυτής ακόμη της προσκαίρου ζωής, πώς να αποδεχθώ, γινώσκων (όσο είναι κι αυτό δυνατό) τα κατ’ εμέ, αυτόν τον χαρακτηρισμό; Ας είναι, κατ’ άκραν οικονομίαν, τον αποδέχομαι και ευχαριστώ για την επιείκειά Σας. Αυτού, λοιπόν, του μόνου Αληθινού ποιμένος παιδιά είμαστε όλοι και οι άγιοι Πατέρες και Επίσκοποι, τους οποίους ονομαστικά αναφέρατε. Την φροντίδα τους ανέθεσε στην ταπεινότητά μου ο Χριστός! Ό,τι μπόρεσα προσέφερα και προσφέρω προς αυτήν την κατεύθυνση, με την βεβαία ελπίδα ότι πάντοτε θα διακονούν δια βίου την Αγία μητέρα μας Εκκλησία,στην Οποία όλοι μας οφείλουμε τα πάντα!
Ευχαριστώ τα κατά την υπό του Θεού ανάθεσιν πνευματικά μου παιδιά, Επισκόπους και λοιπούς Κληρικούς, που με τίμησαν με την εμπιστοσύνη και την αγάπη τους και για το γεγονός ότι, χάρη στην δική τους αξία, απολαμβάνω τιμή.
Προσεύχομαι, ωστόσο, γιατί μεγάλος ο φθόνος και πολλές οι μηχανές του διαβόλου…
ΕΡ.:Ήδη συμπληρώνετε είκοσι τρία χρόνια αρχιερατικής διακονίας και σχεδόν 50 χρόνια ιεροσύνης. Θα θέλατε να προβείτε σε μια αξιολόγηση του αρχιερατικού σας έργου; Υπήρχαν δύσκολες στιγμές στο έργο σας; Νιώσατε μόνος; Λυγήσατε;
Απ.: Δοξάζω την μακροθυμία και το έλεος του Θεού και ευχαριστώ τους πάντες γιατί τόσα χρόνια υπηρετώ την Αγία μας Εκκλησία και μάλιστα από υπεύθυνες θέσεις.
Δυσκολίες αντιμετωπίζουμε όλοι μας καθημερινά. Μας έλεγε ο αείμνηστος προκάτοχός μου Χρυσόστομος: Άκουσε, παιδί μου, εδώ(στη γη) δεν είναι ο Παράδεισος, αλλού είναι! Από δω αρχίζει, αλλά δεν είναι εδώ. Άν, λοιπόν, δεν μας αρέσει εδώ, γιατί έχουμε δυσκολίες, άς κοιτάξουμε να αξιοποιήσουμε και να αντιμετωπίσουμε με την βοήθεια του Θεού και κατά το θέλημά Του τα παρόντα, ώστε να μην χάσουμε τον Παράδεισο! Δυσκολίες πολλές, μα έχουμε ανύστακτο βοηθό μας τον Χριστό! Και όταν έχουμε και καθαρή την συνείδησή μας, τότε οι δυσκολίες αντιμετωπίζονται και οι θλίψεις δεν οδηγούν στην απογοήτευση και την κατάθλιψη, αλλά οδηγούν στην ανάσταση και τη χαρά!
Μόνος δεν ένοιωσα ποτέ, γιατί ο Θεός δεν με εγκατέλειψε και έχω και ανθρώπους πρόθυμους εις βοήθειαν! Στενοχώριες, δεν θα πω ψέμματα, είχα και έχω και θα έχω, αλλ΄ έχει ο Θεός. Με πικραίνουν όσοι δεν αγαπούν και δεν βοηθούν την Εκκλησία, όσοι «ιδιωτεύουν» δρώντες ερήμην ή παραλλήλως, όχι όμως με την απαιτούμενη ευλογία και όσοι δεν εκτιμούν την εμπιστοσύνη του Επισκόπου τους. Στην πραγματικότητα λυπούμαι γιατί αδικούν τον ίδιο τους τον εαυτό και φυσικά προσεύχομαι υπέρ του φωτισμού του δικού τους και το δικό μου. Πρέπει να κατανοήσουμε όλοι ότι το «ιδιωτικό» δεν συμβαδίζει με το Εκκλησιαστικό, το όποιο ιδιοτελές συμφέρον μάς εκθέτει ποικιλοτρόπως και δεν εκφράζει εκκλησιαστικό τρόπο ζωής. Διάβαζα, μάλιστα, πρόσφατα ένα σχετικό σχόλιο του νέου Οσίου Παϊσίου, που έλεγε πως ο αντίλογος, που εκφράζουν κάποιοι, μόνον και μόνον για να αντιλέγουν, αποδεικνύει ότι δεν έχουν στην καρδιά τους ειρήνη και, ακόμη κι αν έχουν θρησκευτικό τρόπο, στην πραγματικότητα έχουν γέροντα τον διάβολο!
Αυτά γενικά για την ωφέλεια όλων μας.
ΕΡ.: Σεβασμιώτατε, θα τολμήσω να κάνω μια ερώτηση που πολλοί πιστοί το λένε, το εύχονται, το συζητάνε και ακόμη και κάποιες αρθρογραφίες στο τύπο το αναφέρουν. Όταν και όποτε έρθει η ώρα για την πλήρωση της κενής θέσης του Αρχιεπισκοπικού θρόνου των Αθηνών, ο Χαλκίδος Χρυσόστομος θα είναι παρών για την επόμενη ημέρα; Θεωρούμε ότι με το τεράστιο έργο που έχετε επιτελέσει θα μπορούσατε επάξια να αναλάβετε και μια τέτοια αξία και τιμητική θέση.
Απ.: Είναι νομίζω ασεβές και αγενές να αρχίζουν οι λεγόμενες εκλογολογίες, ενώ ο Αρχιεπισκοπικός ή και οποιοσδήποτε Μητροπολιτικός θρόνος δεν είναι κενός! Και στον χαρακτήρα μου δεν ταιριάζει τέτοια συμπεριφορά.
Άραγε, είναι βέβαιος, όποιος ανθρωπίνως μπορεί να επιθυμεί, αλλά κακώς ετοιμάζεται (κάποτε ανυπομόνως) και προγραμματίζει υπέρ του την διαδοχή του Αρχιεπισκόπου, ότι, όταν κενωθεί ο θρόνος, εκείνος θα είναι στη ζωή;
Από τέτοια ασέβεια και απανθρωπία, μέχρι σήμερα, με έχει φυλάξει ο Θεός!
Άλλωστε στην Εκκλησία μας δεν προβάλλει κάποιος την υποψηφιότητά του, αλλά όποιος τελικά επιλέγεται, αυτός καλείται από τον Θεό και την Ιεραρχία της Εκκλησίας.
Προσεύχομαι, ειλικρινώς, υπέρ της μακροημερεύσεως και ενισχύσεως του Αρχιεπισκόπου μας και για το μέλλον, θέλω να πιστεύω, ότι δεν θα πτωχεύσει σε τέτοιο βαθμό η Εκκλησία, ώστε να αναζητήσει αυτή την λύση που κάποιοι συζητούν και η ευγένεια και η καλωσύνη σας εκφράζει.
22210 60404 (5,6,7)
